Vandaag is het de perfecte dag om zomaar in New York te mogen rondwandelen. Prachtig weer. Dus meteen in de kleren en richting Central Park, voor wat vogelspotten in the Ramble.

Tegen de tijd dat ik daar ben, is het over negenen en al best druk in het park. Maar toch dartelen er veel jonge kardinalen rond die zich van geen mens wat aantrekken.

En ook de nodige eekhoorns, uiteraard. Ik vind zelfs een nestelend roodborstje, maar aangezien ik alleen mijn mobiel bij me heb, lukt het me niet om het dier goed op de foto te krijgen.
De tak waarop het dier zit, hangt over het wandelpad. Niet zo'n heel snugger plekje om te nestelen, lijkt mij, maar ze zit er zeer op haar gemak.

Het is heerlijk in het park, zo in de ochtend, maar na een uurtje of 2 ga ik toch downtown. Mijn kleine cameraatje doet het niet meer, en dus heb ik besloten een nieuwe te kopen.
En waar doe je dat in NYC? Bij J&R. Tenminste, dat dacht ik. Ik heb er vorig jaar mijn superlens gekocht en de winkel was letterlijk gigantisch. Geweldig leuk om in rond te struinen ....

Maar de winkel is niet meer ....
Ik ga verbaasd in het parkje bij City Hall een ontbijtje nuttigen. Goh, geen idee waar ik dan naar toe moet ... voor een camera, dan.

Mijn route gaat zeer relaxed al slingerend tussen 5th en 7th Avenue naar boven.
Ik laat me heerlijk verrassen door alles wat op mijn pad komt. Ik ben dol op de New Yorkse straten, die brownstone facades met prachtig gietijzeren hekwerken er omheen, ik kan er letterlijk geen genoeg van krijgen!

Vooral nu met het frisse voorjaarsgroen en alle geurende bloemen. Ik word er helemaal lyrisch van.

Om van het eindeloos gevarieerde volk te zwijgen. Nu ik geen snel snapcameraatje heb (mijn telefoon zit op slot, dus dat duurt altijd even), kom ik er niet aan toe mensen te fotograferen, maar in gedachten doe ik dat wel.
Zulke mooie types lopen hier rond!

Ik ga her en der wat gekke winkeltjes binnen en koop wat prulletjes en ook zomaar een boek van mijn favoriete schrijfster dat ik nog niet had, in een heerlijk oud boekwinkeltje!

Over boeken gesproken, ik duik ook even de Barnes & Nobles op Union Square binnen. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat een fijne winkel en ik koop er altijd wel wat. Ook nu, een deel uit de Molly Murphy serie, die van Patchin Place.

Ik blijf er even hangen, want ik doe online mee met de loting voor Hamilton, en om 4 uur verwacht ik een reactie. Als ik geluk heb, dan moet ik binnen 1 uur het kaartje komen ophalen.
Het duurt even en ik heb ook honger, dus ik ga in hun cafe een lunch nuttigen, een zogenaamde 'farm wrap' met een bak koffie.

Al mail? ja ... oh, jammer, uitgeloot ....
Nu ja, dan ga ik straks een kaartje op TKTS scoren.
Het wordt dit keer 'The King and I', die stond al op mijn verlanglijst.

Tussendoor geniet ik nog even van het laatste zonnetje in Bryant Park. Het gras is open! En Oh My God, ik heb het nog nooit zo druk gezien!

Later zie ik dat er een dansles gegeven wordt bij de fontein ... het publiek zit als sardientjes op elkaar, maar danst evengoed mee ... Ik heb een filmpje geschoten, dat zal ik later eens linken.

The King and I speelt in Lincoln Center, dus ik besluit me voor die tijd op te frissen en in het net te gaan.
Maar goed ook, want dat hebben de meeste anderen ook gedaan.
Het stuk is prachtig en de stemmen ook. Maar ook dit keer is de hoofdrolspeelster naar mijn mening weer veel te oud. Ze zou de oma van het joch kunnen zijn, in plaats van haar moeder.
Waarom casten ze zo iemand voor die rol? Ze is schijnbaar wel beroemd, want er klinkt groot applaus als ze op komt ... (Ik heb haar even gegoocheld: Marin Mazzie, uit 1960 .... toch jonger dan ik ... maar wel te oud om als jonge moeder door te gaan, vind ik .. de foto op haar eigen website dateert van een jaar of 20 terug, zou ik zeggen ...)

In de pauze komt er een stel in de rij voor me zitten, ze verhuizen op die manier naar stoelen die ze beter lijken. Het is een vreemd stel. Een heeeeele dikke man, in een groen tropsich shirt, maar de slierten van zijn gebedshemd komen er toch onderuit.
Een (excuseer ... maar toch) typische, arrogante New Yorkse Jood ... die zijn kameraad naar de juiste plek commandeert. Een groen, Noord-Afrikaans petje doet dienst als keppeltje en van daaronder prijkt een kroezende grijze vlecht.
Zijn metgezel is een zeer mager, zeer muizig manneke, duidelijk niet van het bovengenoemde arrogante soort .... een vlassig baardje en geen eigen mening, zo op het oog .... hij zit als eerste en verdwijnt daarna half achter de dikke arm en rug van zijn ... ja, zijn wat?
Ik kan het paar absoluut niet peilen ... wel fascinerend ... dat wel ...

(de wereld van nu:)

Er zitten ook veel kinderen in het stuk, uiteraard ... de kinderen van de koning die les krijgen van de nieuwe juf ....
In de tweede helft zie ik ze niet, en ik ben er gerust op, die liggen al in bed.
Maar nee, vlak voor het eind verschijnen ze allemaal weer op het toneel en eentje moet er zelfs nog een lange tekst opratelen ...
Ik ben misschien truttig, maar ik vind dat toch een soort van kinderarbeid ....
Ze zijn wel snoezig, hoor, al die Aziatische kleintjes ...

Lincoln Center ligt op loopafstand van mijn onderkomen, dus ik geniet al wandelend nog even na op deze zomerse avond.

(oh ja, en op advies van een jongen uit B&N ben ik uiteindelijk bij Adorama geslaagd voor een nieuwe Canon ... die ga ik morgen lekker uitproberen!)