Vandaag ook weer prachtig weer. Helaas ben ik niet zo heel vroeg wakker, ik sliep pas laat, vannacht. Dus geen Central Park vanmorgen.

Om 11 uur heb ik een architectuurtour staan door midtown. Weer een groupon. Het wordt trouwens een echte groupondag, vandaag.

Kom, laat ik in Bryant Park gaan ontbijten.

Onderweg kom ik een heuze staking tegen bij Verizon Wireless. De stakers lopen in een cirkeltje (dat doen ze hier altijd) en zingen continu leuzen.
Ze zien er zeer vastberaden uit, dus Verizon heeft een probleem, denk ik zomaar.

Bij BP aangekomen haal ik een koffie ... ik wilde er iets gezonds bij nemen, maar zie een Black and White cookie liggen, je weet wel, van Seinfeld. Ik kan het niet weerstaan en ga lekker in het zonnetje zitten. Je ziet, BP is om deze tijd een stuk rustiger dan gisteravond:
Oh boy, de laag glazuur van zo'n cookie is aanzienlijk ... het ligt zwaar op mijn maag, en gelijk Seinfeld is er even later een rassenoorlog in mijn binnenste gaande ... poeh ...

De groep treft elkaar tegenover het UN gebouw en de route loopt terug naar Bryant Park.
Onderweg kom ik toch weer nieuwe weetjes te weten, leuk! Bijna was ik niet gegaan, de tour duurt 3 uur en ik ken midtown wel aardig, dus bijna leek het me zonde van mijn tijd op deze mooie dag. Maar alleen al de prachtige binnentuin van het Ford Foundation gebouw maakt de tour de moeite waard.

Net als de prachtige lobby van het Daily News gebouw, met de schitterende wereldbol:

De aanbouw van dit gebouw is heel mooi aangepast aan de originele vormgeving van decennia ervoor:

En de mooie hal van het prachtige Chrysler gebouw:

Via de tour eindig ik dus weer in Bryant Park, en ik eet er een snelle, dit keer wel gezonde, lunch.

Want ik moet op naar mijn volgende groupon: paardrijden in Central Park.
Ik word om 3 uur verwacht. De stallen liggen op 48 street, bij 11 Avenue. Dat wordt een flink eind lopen. Verder dan ik had verwacht ...
Maar de route is wel weer leuk, ik ben hier nog niet veel geweest ...
Als ik bij de stallen aankom, ben ik behoorlijk moe en warm ...
De paarden staan op de eerste verdieping, dus er volgt nog een steile helling.
Dan blijkt dat ik in CP had moeten zijn, bij de Tavern on the Green .... Mark staat al op me te wachten ...

(Grand Central Terminal met de bekende Tiffany klok:)

'Poeh, dat had je me wel mogen vertellen!' 'Oh, ik dacht dat ik dat had gedaan ....'
Niet dus ... die route was heel wat makkelijker geweest ...
Afijn, ik haast me die kant op ... nou ja, dat haasten gaat steeds minder, want ik kan niet meer. Bijna besluit ik om te cancellen, mijn benen willen niet meer ...
Mijn lijf wil rusten ...

Maar ik kom niets geschikts tegen om te zitten en blijf van de weeromstuit doorlopen.
En zo haal ik toch nog de afgesproken plek ... en sjemig, wat zijn paarden groot van dichtbij!
Gelukkig moet er nog wat admin geregeld worden, dus ik kan heel even uitrusten voor ik de grote opstap waag.
Ik moet per se aan de linkerkant opstappen. Waarom is me niet duidelijk, en ik ben er niet blij mee, want mijn linkerknie doet het niet zo goed .... Oh, nou, dan krijg ik een ander paard ... maar dan nog moet ik links opstappen. De logica ontgaat me volkomen, maar okay, ik waag het erop ... en het lukt!

Hoog boven het witte dier heb ik prachtig uitzicht over het park. Wow ....
We lopen een uurtje door het park. En wat een bekijks heb je als je een op een paard zit, grappig!
Ik geniet volop. Op de terugweg passeren we een bandje dat jazz speelt, inclusief een drumstel. Nu, dat vindt mijn beessie geen mooie muziek en ze wil weg galopperen.
Maar ik had instructies gekregen en kan haar goed bedwingen.
The lady don't like jazz.
Ik voelde me wel even stoer, zo'n paar stappen in draf. Ik had alles onder controle, vond ik. Maar Mark is blij dat hij me een rustiger paard heeft gegeven dan gepland.
Een heerlijke tocht.

Na afloop tracteer ik mezelf op een glaasje in de Tavern en ga daarna het park in om van het laatste zonnetje te genieten en even lekker te stretchen, om te voorkomen dat ik morgen geen stap meer kan verzetten.

Het sfeertje in het park is heerlijk. Iedereen geniet van de mooie dag.
Een groepje Belgen naast me (er zit ook een Amerikaan tussen, ik krijg de indruk dat de jongens hier stage lopen, of zo) is met een frisbee aan het oefenen en een van de jongens probeert contact te maken met meisjes in de omgeving (die met de blote bast en halve spijkerbroek hierboven ).
Het plan is de frisbee in haar buurt te gooien. Maar de knul komt steeds niet verder dan een 'sorry' en is dan verbaasd dat daar geen conversatie op volgt ...
Heerlijk om te volgen. Ondertussen laat ik mijn voeten tot rust komen op het koele gras.

Dan wordt het tijd voor een douche, want ik heb een concert staan vanavond, in Carnegie Hall, en dan kan ik niet naar paard ruiken, natuurlijk!
Ik ga helemaal op net naar deze sjieke gelegenheid.
Ook dit concert doe ik aan vanwege groupon ... en ik ben reuze blij dat ik hen ontdekt heb, want op die manier doe ik echt de meest onverwachte dingen.
Het concert is in een zijzaaltje op 3 hoog. Met het meest uiteenlopende publiek. Van jong tot oud, van net tot rugzakken. Trouwens, sommige netgeklede mensen dragen ook een rugzak, dat ziet er best bizar uit ...

Voor mij 2 jonge kinderen. Oh oh ... of ik daar blij mee ben? Vooraf is vooral het knulletje wat onrustig, maar tijdens het concert gedragen ze zich voorbeeldig.
Elk stuk wordt toegelicht door 1 van de muzikanten. Dat gaat heel informeel en vol humor.

Het stuk vlak voor de pauze krijgt een enorm applaus. Ik had niet gemerkt dat het bijzonderder was dan de rest, maar ik neem aan dat de mensen die hier zitten er wel verstand van hebben.
Het was een stuk voor de vleugel en een fagot, en zo mooi.
Na de pauze is er nog maar 1 stuk, maar dat duurt ruim drie kwartier. Het stuk blijkt dan toch uit meerdere onderdelen te bestaan ... Ik zou het vaker moeten horen om het verband ertussen te begrijpen.
Maar het is heel ontroerend ...

Poeh, heftig hoor, zo'n avond met live klassieke muziek. Ik geloof niet dat ik dat eerder heb meegemaakt. Je beleeft muziek heel anders als het ter plekke wordt gespeeld ....
Ik ben behoorlijk onder de indruk en geniet na op mijn wandeling terug naar mijn hotel.

Van tevoren dacht ik dat ik misschien door het park terug kon lopen, maar daar is het toch te laat voor en het park te rustig, zo op het oog.
Laat ik maar veilig erlangs lopen ....

Goh, dit is mijn laatste avond hier ... niet te geloven ... wat ging dat weer snel!