China en Bubbles

Ha, het is droog buiten, en dat gaat het ook blijven vandaag. Maar het is nog steeds fris en daar ben ik niet op bepakt. Komt omdat het in Nederland juist lekker warm aan het worden was.

Nu ja, zolang ik in beweging blijf, heb ik niet veel last van die gemiddelde 50 graden fahrenheit.

Vandaag wil in naar het MOCA, want dat is gratis op de eerste donderdag van de maand. Ik sla eindelijk een metrocard in (ik kon bij aankomst die optie niet vinden en heb een dure 10-rittenkaart gekocht.

Maar de trip bleek gratis, want ik mocht door het brede gedeelte en de juffer vergat te zeggen dat ik moest swipen, en tja, dan doe ik het ook niet).
Nu met de expres naar beneden, richting Washington Square, alwaar ik in een van mijn favoriete Starbucks een ontbijt bestel.

Favoriet, want om de hoek van de universiteit, dus vol bruizende studenten uit elke uithoek van de wereld. Echt een leuk sfeertje hangt er.
Ik doe dan ook lang over mijn ontbijt en schrijf intusssen mijn kaarten.

Na ruim een uur is de koffie echt op en begeef ik me richting Chinatown. De route loopt al zigzaggend door Noho en Nolita.
Gezellige buurtjes met leuke fotomomenten.
Het museum is grappig. Ik begin bij een gedeelte met allemaal op schaalgemaakte theater decors. Wat dat met de Chinezen te maken heeft, ontgaat me op dat moment, maar ik geniet wel want ik ben dol op decors.

(van Macbeth:)

Gister, bij het stuk Daddy Long Legs, heb ik daar ook zo van genoten. Het hele stuk heeft de achtergrond van een studeerkamer/bibliotheek. Er staan allemaal koffers in en die spelen een sleutelrol.
Niet alleen komen er props en kleren uit te voorschijn, ook doen ze dienst als een berg, een bed, en zo meer. Die transities gingen dan heel smooth tijdens het stuk, heel knap vond ik dat.

De decors in het museum bleken afkomstig van toonaangevende Chinees: Ming Cho Lee
Er is dus een speciale opleiding voor decorontwerp en hier in Broadway genoeg werk, denk ik .... goh, als ik daar vroeger van had geweten! Nou ja, toen wist ik uberhaupt niet dat ik zoiets leuk vond. LOL.

Verder natuurlijk allerlei dingen uit de Chinese geschiedenis hier in de US en foto's van mensen die het gemaakt hebben in uitdagende tijden.
Best wel boeiend, allemaal, en soms ook heel schokkend, uiteraard .... wat dat betreft was er ook toen niets nieuws onder de zon.
Heel lang waren inter-culturele trouwerijen verboden. Nu elke keer als ik hier meiden met hoofddoekjes zie rondlopen, moet ik denken aan die halve zool die hen straks het leven moeilijk zal maken.

(Een serie foto's van mensen uit een gemengd huwelijk, met een zin erbij ... er zaten echt hele indrukwekkende bij, maar ik heb deze gekozen als aandenken, omdat hij zo vertederend is:)

Afijn, zover is het nog niet. Het is nu tijd voor de lunch. En eigenlijk kan ik mijn maaltijden wel overslaan in dit verslag, want veel variatie kennen ze niet.
Ik neem de subway naar 35 street en zigzag naar boven om bij de Bryant deli wat lekkers in te slaan en in het park te nuttigen.

Veel tijd heb ik er niet voor, zie ik, want het is later dan ik dacht en om 2 uur heb ik een grouponuitje staan: een zeepbel voorstelling in de New World Stages.
Dat blijkt aan een gezellig pleintje te liggen.

Onderweg via Times Square kom ik weer de Naked Cowboy tegen. Hij staat net de kraag van een oudere heer, gestoken in een keurige lange jas, recht te doen. Een geweldig plaatje! Helaas heb ik mijn camera niet bij de hand ...
Als ik hem net voorbij loop, hoor ik plots een hoog gegil. Ik draai me om en zie een heeeeele lange rij kleine, zwarte schoolmeisjes die heftig van de cowboy onder indruk zijn, maar ook gegeneerd.

Ze hollen langs hem heen, al gillend en met vuistjes voor hun mond. Ik zou gedacht hebben dat het een NY-se schoolklas was, maar meidjes uit New York zouden vast niet zo verlegen zijn van een Naked Cowboy!
Prachtig om te zien, en hij draait nog eens even extra met zijn achterste. Leuk, ik mag die man echt!

Zeepbellen blazen, dat is uiteraard ook superleuk voor de kleintjes en het publiek bestaat dan ook vooral uit jonge gezinnetjes. De artieste een Chinese uit Servie, die met haar familie de wereld rond tourt en 2 Guinies book of Records op hun naam heeft staan.
De show is geweldig leuk. Hele mooie bellen weet ze te blazen, bellen in bellen, op bellen, tussen bellen, rook in belletjes. Echt prachtig om te zien. En met gekleurde lichten wordt het nog spectaculairder.

Een aantal kinderen wordt het toneel op geroepen om in bellen te verschijnen. Vooral een van de knulletje is zo geweldig grappig om te zien. Moest verplicht glimlachen en de grijns van hem werd steeds maller, tot groot vermaak van het publiek.
Het was oprecht even een sprookjesmoment. Foto's mochten helaas niet, maar ik heb wel na afloop eentje geprobeerd, toen het hele theater onder een regen van zeepbellen bedolven werd .... maar het komt niet echt over ....

Ik ga na afloop nog even terug naar mijn park. Even de bieb in en even bij Skechers kijken voor schoenen. Maar alles wat in de schappen staat is maat 37, daar pas ik al heel lang niet meer in, en er is amper personeel om te helpen.
Dus ik laat het maar even. Om 5 uur is er een vogeltour in het park, maar eigenlijk ben ik best moe en ik besluit even naar het hotel terug te gaan en daar wat te eten.
Even lekker met de benen languit.

Voor de avond heb ik nog een groupon-uitje staan: Vincent. Een eenmansvoortstelling naar een stuk geschreven door Lenard Nimoy.
Een verhaal verteld door Theo van Gogh, een paar weken na het overlijden van Vincent en naar aanleiding van zijn brieven. In een klein theater in een heuse kerk.

Het stuk heeft zeker potentie, maar de acteur, stichter van het Theater dat de naam 'Starry Night' draagt en dus waarschijnlijk een grote fan van Vincent, brengt het niet sterk genoeg, naar mijn smaak.
Hij heeft niet voldoende volume en uitstraling om het stuk de kracht te geven die het verdient. Als ik heel eerlijk moet zijn, vind ik het een tikkie saai.
En ik ben toch echt ook een groot fan van Vincent van Gogh.
Grappig wel hoe hier een heel andere kant belicht wordt dan tijdens die prachtige docu van Jeroen Krabbe (ook iemand die ik bewonder ... wel met de charme en uitstraling om de passie, die zeker bij Van Gogh hoort, over te kunnen brengen).

Maar het was toch weer een leuke ervaring. Ik vind het ook boeiend om vooral in deze kleine theaters het publiek uitgebreid te bestuderen.
Veel echt oudere mensen hier, vanavond.

Terug voert de route via 9th Avenue naar Port Authority. Ik kom hier niet vaak, maar het is gezellig druk met allerlei eettentjes. Op de rand van Times Square en dus een mix van toeristen en locals die nog even de hond uitlaten.

Op het moment dat ik dit schrijf (de volgende ochtend) regent het buiten. Brrr, dat gaat de hele dag zo blijven, en ik heb straks een wandeltour door de Bronx ... zucht ...
Op tv zie ik dat een kunstenaar gisteravond in Brooklyn een vlucht duiven (2000 zelfs!) heeft laten vliegen met blauwe LED-lampjes om de hals. Prachtig gezicht! Goh, als ik dat had geweten!
Nu, ik ga dit verhaal opladen en me dan maar klaarmaken op het natte weer van vandaag te trotseren ....

Bryant Park en Boeken

Vroeg wakker vanmorgen, uiteraard. Maar wel lekker geslapen. Oh jakkes, het regent buiten.

Ik rommel wat in de kamer en besluit dan toch dat ik de meditatiewandeling die vanmorgen in Bryant Park wordt gehouden, mee wil doen. En dan moet ik nu de deur uit ...

Buiten valt de nattigheid eigenlijk wel mee, en ik ga lopend naar 'mijn' parkje en koop onderweg in 'mijn' postkantoor vast zegels.

(wat een contrast, he? daar zal de eigenaar van de winkel vast ook niet blij mee zijn:)

De meditatie begint 'tegenover Bryant Park Cafe' .... Nou zijn er diverse eet- en drinktentjes, en ik weet eigenlijk niet welke deze naam draagt. Tot ik plots een bord zie en ja hoor, er tegenover staan al 2 vrouwen te wachten.
De leraar blijkt een jonge Chinees die al 25 jaar meditatie beoefent. Past dat wel? Afijn, hij brengt het leuk

We beginnen eerst zittend met wat ademhalingsoefeningen om in de stemming te komen. Na een tijdje lopen we langzaam in ganzenpas een rondje park. Eigenlijk loopt hij sneller dan ik had verwacht.
Ik heb wel eens zen-wandelingen gedaan, en dat gaat superlangzaam. Nu moest ik nog moeite doen om niet achter te blijven. Maar wel lekker om de dag rustig en open te beginnen.
Om 11 uur heb ik weer een activiteit van Bryant Park op het programma staan, dus ik blijf maar in de buurt.

(Vandaag krijgt ieder die het wil een gratis bloem. Ik neem een tulp ... onzin eigenlijk, want ik ben nog de hele dag op stap en een tulp leent zich niet als droogbloem ...:)

Eerst maar eens een koffie scoren, het is best nog fris buiten. En nee, dit keer geen Starbucks, maar een fatsoenlijke Pain Cotedien. Ik ga aan een hoog tafeltje voor het raam zitten en geniet van al het opvallende volk dat langs loopt.
Het meisje dat ook aan de tafel zit stapt even later op en wenst me een 'wonderful day'. Ik word er helemaal blij van.

Ik heb nog een uurtje en besluit de bieb in te gaan. Oh, die is nog niet open. Maar ik zie wel dat ze deze lente elke woensdag om 12 uur boeklezing hebben. Leuk! Dat haal ik precies.
Dan ga ik nu even naar TKTS om een musicalkaartje te kopen. Het blijft regenen vandaag en op woensdags zijn er matinees, dus dat komt goed uit.
Het wordt 'Daddy Long Legs'. Oh ja, en ik wilde ook nog een paar keer meeloten voor Hamilton, die moet geweldig leuk zijn. Maar kaartjes kosten tegen de 700$, zo populair is de show!
Er worden elke voorstelling 20 kaartjes eerste rij verloot voor 10$. Maar die loterij is ook om 12 uur ....hmm, dan moet ik kiezen ... ik denk dat ik voor de bieb ga.

(De spelletjeshoek van Bryant Park:)

Eerst een tour in Bryant Park. Ik verwacht geen nieuws te horen, tenslotte is het park maar klein en ken ik het goed. Maar ik krijg ongelijk. Allerlei leuke details over de geschiedenis van het park en de gebouwen er omheen.
Ze organiseren heel veel leuke dingen. Vanavond gaat er een serie danslessen van start, de voorbereidingen zijn al in volle gang. Jammer alleen dat het weer niet meezit!

Dat de bieb een voorraadkamer onder het park heeft, dat wist ik wel. Maar dat de boeken niet op naam, maar op grootte liggen gesorteerd, om zo de ruimte economisch te gebruiken, dat wist ik niet.
Ik vraag me af hoe ze zo'n boek terugvinden, dan ....?

Als de tour is afgelopen, verhuis ik naar de bieb, precies op tijd voor de lezing. Dat blijkt meer een interview te zijn, maar het is erg gezellig. Uiteraard is het besproken boek ook te koop, met 10% korting.

Het klonk best als een leuk boek, maar het is een zware hardcover, dus ik laat het toch aan me voorbij gaan.
In plaats daarvan ga ik eens kijken wat voor tentoonstelling er momenteel in de bieb is. Een hele leuke. Ze hebben al een eeuwigheid (letterlijk) een zogenaamd 'plaatjes archief'. Plaatjes in de zin van afbeeldingen.
Er schijnen legio mensen gebruik van te maken, bijvoorbeeld om ideeen op te doen voor toneel decors. De bieb heeft diverse abonnementen op magazines, alleen voor de plaatjes, die allemaal geknipt, betiteld en gefiled worden.

Grappig. Er hangt een hele verzameling van de platen en ook diverse briefjes van klanten van weleer.
Jammer genoeg blijkt later dat er een plasticje op de lens van mijn mobiel geplakt zat, dus de meeste foto's zijn nogal wazig geworden. Zo ook die van een oud boek dat opengeslagen ligt op een pagina waar o.a. 2 oudere, sjieke dames met elkaar converseren.
De een schept op over haar zoon, die arts is en naar Duitsland verhuisd. 'Hij is de beste hartchirurg van Berlijn.'
Waarop de ander opmerkt: 'Oh, hebben ze daar tegenwoordig een hart??'
Daar moest ik om grinniken.

Dan wordt het tijd om naar het theater te gaan. Het blijkt een heel kleintje te zijn, met maar weinig stoelen.

Het is niet druk, een man of 25 alles bij elkaar, tel ik. Da's ook wat, om je voor zo'n klein publiek uit te moeten sloven!
Maar ze doen het met verve. Slechts 2 spelers, het is een liefdesverhaal tussen 2 mensen die eerst met elkaar schrijven.
Het verhaal dateert trouwens uit begin vorige eeuw, dus het is zeker geen afgietsel van andere, bekendere verhalen.

De hoofdpersoon is een jonge vrouw uit een weeshuis die met een opstel indruk heeft gemaakt op een rijke jongeman. Hij sponsort anoniem haar universitaire studie in de hoop dat zij schrijfster zal worden.
In ruil moet ze hem maandelijks een brief schrijven. En die brieven maken het verhaal.
De teksten zijn mooi en origineel en ze zingen beiden prachtig. Het was echt genieten en na afloop gaan we alle 25 staan voor het applaus.

(De mooie gevel van mijn YMCA:)

Buiten is het weer nat. Kom, ik ga even naar het hostel en haal onderweg wat te eten.
Eenmaal op mijn kamer is de verleiding groot om er te blijven.
Maar, ik heb voor vanavond nog een opening van een tentoonstelling in een galerij op het programma staan. Ik heb er zelfs een hippe rok voor gekocht, dus kom, ik ga.
Het is maar 20 straten naar het noorden, in mijn geliefde Upper West en de wandeling is dan ook heerlijk, al spettert het nog wat na.

De tentoonstelling ... lachen, heel klein, heel weinig mensen ook, wel een gratis drankje, maar ook dat glas is maar half vol.

Dit was letterlijk alle kunst:

Afijn, ik sta alles heel geinteresseerd te bestuderen, maar snap er niets van .... het wijntje smaakt wel.

Een kwartiertje later sta ik alweer op straat .... kies een andere route terug, en kom langs een boekwinkel die nog open is. Dat komt goed van pas, ik heb mijn boek bijna uit en het boek van vanmiddag niet gekocht.
Laat ik maar even kijken of ze hier wat leuks hebben.
He, grappig, ze hebben een recording op staan van een voorleessessie. Oh wacht, verrek, er is een live voorleessessie ... achterin de winkel zit een heel publiek te luisteren naar diverse schrijvers, onder het genot van een glaasje wijn.
Nou, dan ga ik er toch bij zitten? Lekker.

En leuk, ook. Ik merk dat het voorlezen valt of staat bij de voorleestoon, en niet zo zeer de inhoud. Sommige schrijvers doen het heel levendig, anderen staan eigenlijk alleen maar bang te zijn en dreunen eentonig op.
Zonde hoor. Maar ik amuseer me best zo.

En nu ben ik weer thuis, dus kom, ik duik lekker vroeg mijn bed in.

Vanaf nu ga ik het schrijven weer verhuizen naar de volgende ochtend .... ik ben er savonds eigenlijk te moe voor en het komt maar moeizaam uit mijn pen ... Dus Peter&Ann, geen 'ochtendkrant' meer ;-)

YMCA

Jippie .... ik zit in New York!! De reis is vlot verlopen, alleen, zoals altijd, was het beredruk op JFK.
Het duurde een tijd voor we zelfs maar de douanehal (en die is behoorlijk groot!) in mochten, want het was er overvol.

Aldaar duurde het ook even voor ik de juiste route naar de 'returning ESTA' had gevonden (speciaal voor NY gangers die al vaker zijn geweest) en daar kreeg ik, net als 80% van de anderen, een groot kruis op mijn biljet.
Dat betekent alsnog in een rij wachten voor een extra check. Maar al met al toch 2x zo snel als alle 'gewone' toeristen, die slingerende rij vorderde maar zeer traag.
De koffer stond inmiddels natuurlijk al klaar. Ik vraag me wel eens af hoe vaak koffers gestolen worden, eigenlijk .... niemand van het personeel checkt ooit of de koffer die je pakt wel van jou is ... ?!

Daarna lekker de subway in en ik voel meteen weer thuis. De E trein is een express en we sjeesen de meeste haltes voorbij.
Ik besluit mijn overstap te doen in Port Authority, dat is een grote halte en ze hebben vast roltrappen. Oh, niet dus, maar wel een hellingbaan waar je al slingerend naar boven en naar beneden kunt met een rollende koffer.
Als je tegenliggers hebt, is het wel even manoeuvreren, dat wel.

Nog 2 haltes naar Columbus Circle en dan ben ik echt in New York. Heerlijk met uitzicht op Central Park. Het heeft geregend vandaag, dus het groen ruikt zalig.
Drie straten naar het noorden en ik ben waar ik wezen moet: de YMCA van Upper West.
Het inchecken gaat supervlot en de lift naar de 13e etage gaat nog sneller. Wow .... meestal zijn hotelliften echte boemeltjes. Ik ben behoorlijk onder de indruk!
Ook van mijn kamer, trouwens, een stuk ruimer dan ik had verwacht en ..... met uitzicht op Central Park!! Wow ....

Even de gedeelde badkamers bekijken. Goh, heel niet slecht. Alle deuren links op deze gang zijn allemaal badkamers:

En dat ziet er van binnen dan zo uit:

Netjes toch?

Poeh, ik begin honger te krijgen. Kom, naar buiten ... het spettert heel licht, maar ik ben er niet minder blij om. Echt genieten, hier ....
Ik overweeg naar mijn geliefde Bryant Park te lopen, maar er komt een donkere wolk aan ... ik duik een zogenaamde subway binnen, dit keer de broodjeszaak.
Ze hebben best lekkere en gezonde dingen vind ik, maar ja, ik loop te zwabberen op mijn benen en merk dat ik zowat te moe ben om een keuze te maken ....
Mijn voornemen vegetarisch te gaan loopt dan ook meteen in de soep .... het wordt spek met kaas en avocadospread en wat tomaten .... nog een cherry coke en dan gauw weer naar buiten.
Dit vond ik een prima plek voor mijn avondeten:

Wat bijgetankt besluit ik nog even boodschappen te doen bij de wholefoods ... ik kijk er mijn ogen uit naar alle gekke dingen, maar ook naar alle prijzen. Gek genoeg zijn blauwe bessen hier juist best goedkoop, terwijl je daar bij AH een fortuin voor betaalt!
Oh, en bij de kassa natuurlijk allerlei lekkers, zoals deze repen. Hele uitdagende smaken! Ik twijfel even, maar zie dan dat 1 reep 8$ kost ... hmmm, dan maar niet ....

Wel koop ik een hyacintenbol in een glas water .... dan gaat mijn kamer lekker ruiken!
Oh, en ik ben ook tot de conclusie gekomen dat kaplaarzen hier de nieuwste mode zijn! Het moet toch niet gekker worden ... ze zien er niets comfortabel uit. Doe mij maar Skechers, daar hoop ik morgen een paar van te scoren. Die hebben memory foam als voetzool, dat lijkt me wel wat!

Op de terugweg naar de Y lopen een moeder en dochter achter me ruzie te maken. Dochter gaat binnenkort trouwen, maar is niet gecharmeerd van de adviezen van moeders ... die had een idee over iets wat veel simpeler kon.
Dochter schiet uit haar slof en dreigt bij de eerstvolgende suggestie over te stappen op een supersimpele bruiloft in City Hall met een van straat geplukte getuige.

Grinnikend luister ik nog even naar de woordenwisseling tot ik mijn straat weer heb bereikt.
Het is hier een gezellige mix van mensen, jong, oud, zelfs gezinnetjes. Ik ga het hier zeker naar mijn zin hebben!!

Welkom op mijn Reislog!

Eerdere blogs:

marinnyc5

marinnyc4

marinnyc3

marinnyc2

marinnyc

bri-marian-in-newyork

we-zitten-in-ny!!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Na een price alert van Kayak, waar een heel mooi prijsje van Lufthansa voorbij kwam, heb ik voor 370 euro een ticket geboekt voor 3 tot 13 mei .... ja, ja, vlieg ik op vrijdag de 13e terug

in de hoop dat het vliegtuig dan lekker leeg is!

Dit keer overnacht ik weer in het heerlijke Upper West Side, in een oud en krakkemikkig hotel, maar wat een locatie!

EDIT >>> ah, dit hotel is illegaal en ligt nu onder vuur na een rechtbankuitspraak van begin maart ... ik heb eieren voor mijn geld gekozen, dit hotel geannuleerd en heb een nieuwe boeking lopen bij het Chelsea International Hostel

EDIT >>> na wat zoeken op Tripadvisor, ben ik wederom verhuisd ... en zit ik nou toch weer in Upper West, vlakbij Central Park .... ik heb een 'deluxe' (7 vierkante meter, met gedeeld toilet en badkamer) 1 persoonskamer in de West Side YMCA

Ik zal proberen elke dag eenverhaalte plaatsen en ookfoto's

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Het is natuurlijk leuk als je af en toe een berichtje achter laat

Groetjes,