Sailing the Hudson

Ik ben vroeg wakker vanmorgen, ondanks wat nare dromen toch lekker uitgerust. Het is pas 7 uur. Nou, dan duik ik gauw even Central Park in om wat te vogelen.

Ook nu hoor of zie ik geen Blue Jay en ik vraag me af of die ergens anders overwinteren en pas later in town arriveren? Jammer, want ze zijn spectaculair mooi.

Voor nu moet ik het weer doen met wat dartelende kardinalen en wat kleine groene vogels die te snel zijn voor mijn camera.
Kijk, zo liep ik hier vorig jaar mee met een groepje:

Tegen half 10 ga ik terug naar het hotel om te pakken ... *zucht*
Ik prop alles in mijn grote koffer, die ik dan bij de receptie afgeef. Je moet eerst via een speciaal apparaat een ticket kopen, een koffer kost 2$ en moet uiterlijk 9 uur in de avond opgehaald worden. Ik haal nog even een bakje koffie bij de Starbucks in de lobby, maar weet deze giga cupcakes te weerstaan ... (met moeite, hoor!):

Ik heb nog 1 groupon over ... een zeiltocht over de Hudson op een ouder schip, daterend uit 1930. Onderweg doe ik nog even het Memorial 9/11 Park aan.
Het zou gaan regenen vandaag, maar vooralsnog is het droog. Wel grijs en mistig, maar niet koud. Toch aarzel ik ... ik heb het best heel krap gepland in tijd, merk ik ... dan moeten we toch echt niet te laat terug aan wal komen.
Het personeel van Shearwater verzekert me dat de kaptein van vandaag de meest punctuele is die ze kennen, dus vooruit, ik waag het erop.

En ik krijg er geen spijt van. Weinig wind, eerst dus op de motor richting het Vrijheidsbeeld en daarna dobberen we wat met uitzicht op Manhattan.
Je kunt ook een drankje kopen een boord, en ach, het is mijn laatste uitstapje hier dus ik bestel een 'bubbly' voor 8$.
Het is een goedgevuld bekertje en het smaakt goed, dus ik neem er later nog een.
Na een tijdje zitten we in een groepje van 5 allerlei reiservaringen uit te wisselen en het is heel gezellig.

Ik kom dan ook in hogere sferen weer aan wal, waarna het voor mij alleen nog maar zo snel mogelijk richting Newark is. Ook voor vandaag had ik al een kaartje gekocht, slim he?
Alles verloopt heel vlotjes en ik ben ruim op tijd door de douane. Tijd genoeg om nog even een hapje te eten in een van de barretjes.
Ze werken met Ipads die aan de bar vast zitten. Je tikt in wat je hebben wil en even later wordt het afgeleverd ... hip, hoor.
Met CNN op de achtergrond, alwaar het draait om Trumb die niet wil laten weten hoeveel belasting hij betaalt. Hij geeft wel toe dat het 'zo min mogelijk' is ... ja, ja ...
'Trump Hedges tax returns' luidt een van de titels. Ik vraag het jonge stel naast me wat 'hedges' betekent en ik krijg uitleg van de jongen. 'Hij wil het niet vertellen, omdat het een leugenaar is.'
'Maybe she likes him,' verzacht het meisje. 'Kan me niets schelen, het is een leugenaar,' bitst de jongen. Ik verzeker ze dat ik zeker niet onder de indruk ben van Trumb ...

Eenmaal in het vliegtuig, ben ik blij dat ik nog wat gegeten heb ... We staan eindeloos stil op het asfalt en na ruim een uur taxien we terug naar een gate. De bagage moet beter verdeeld worden.
Twee uur te laat vertrekken we eindelijk, dus ook de maaltijd lopen 2 uur achter op schema.
Wel zitten we ontzettend ruim ... zeker 20 cm meer beenruimte dan het gemiddelde lang-haul vliegtuig! (United Airlines)
Ik kijk wat films, probeer mijn ogen te sluiten, maar kom uiteindelijk behoorlijk moe weer op Nederlandse bodem aan. Dat wordt de rest van de dag (en nacht) alleen nog maar slapen ...
Maar mijn katten zijn wel weer blij me te zien, en zelfs de 6 vissen die ik inmiddels van mijn moeder heb geerfd begroeten me door het glas van hun aquarium.
Ik ben weer thuis ...

Dat gaat toch weer veel te snel en nog steeds heb ik dingen niet gedaan die ik wel had willen doen! Een tour door Carnegie Hall, bijvoorbeeld, of Park Avenue aflopen om de kunst te bekijken. Ik weet nu niet eens wat er dit jaar staat!
Of Coney Island ... of een treintrip langs de Hudson ... of ...

Ik zal weer moeten gaan. En dan maak ik een lijstje van deze dingen, zodat ik elke ochtend even kan kijken of ik er iets van kan doen ... Maar eerst weer even sparen en hopen dat ik nog eens zo'n ticketprijs tegenkom!
Dat moet dan wel voor de komende verkiezingen zijn, want als Trumb inderdaad gaat winnen, dan geloof ik niet dat ik nog naar de VS toe wil ....
De tijd zal het leren!

En omdat ik nog wat fotoruimte heb, hier nog wat extra plaatjes.

Bedankt voor het meereizen

The Lady don't like Jazz

Vandaag ook weer prachtig weer. Helaas ben ik niet zo heel vroeg wakker, ik sliep pas laat, vannacht. Dus geen Central Park vanmorgen.

Om 11 uur heb ik een architectuurtour staan door midtown. Weer een groupon. Het wordt trouwens een echte groupondag, vandaag.

Kom, laat ik in Bryant Park gaan ontbijten.

Onderweg kom ik een heuze staking tegen bij Verizon Wireless. De stakers lopen in een cirkeltje (dat doen ze hier altijd) en zingen continu leuzen.
Ze zien er zeer vastberaden uit, dus Verizon heeft een probleem, denk ik zomaar.

Bij BP aangekomen haal ik een koffie ... ik wilde er iets gezonds bij nemen, maar zie een Black and White cookie liggen, je weet wel, van Seinfeld. Ik kan het niet weerstaan en ga lekker in het zonnetje zitten. Je ziet, BP is om deze tijd een stuk rustiger dan gisteravond:
Oh boy, de laag glazuur van zo'n cookie is aanzienlijk ... het ligt zwaar op mijn maag, en gelijk Seinfeld is er even later een rassenoorlog in mijn binnenste gaande ... poeh ...

De groep treft elkaar tegenover het UN gebouw en de route loopt terug naar Bryant Park.
Onderweg kom ik toch weer nieuwe weetjes te weten, leuk! Bijna was ik niet gegaan, de tour duurt 3 uur en ik ken midtown wel aardig, dus bijna leek het me zonde van mijn tijd op deze mooie dag. Maar alleen al de prachtige binnentuin van het Ford Foundation gebouw maakt de tour de moeite waard.

Net als de prachtige lobby van het Daily News gebouw, met de schitterende wereldbol:

De aanbouw van dit gebouw is heel mooi aangepast aan de originele vormgeving van decennia ervoor:

En de mooie hal van het prachtige Chrysler gebouw:

Via de tour eindig ik dus weer in Bryant Park, en ik eet er een snelle, dit keer wel gezonde, lunch.

Want ik moet op naar mijn volgende groupon: paardrijden in Central Park.
Ik word om 3 uur verwacht. De stallen liggen op 48 street, bij 11 Avenue. Dat wordt een flink eind lopen. Verder dan ik had verwacht ...
Maar de route is wel weer leuk, ik ben hier nog niet veel geweest ...
Als ik bij de stallen aankom, ben ik behoorlijk moe en warm ...
De paarden staan op de eerste verdieping, dus er volgt nog een steile helling.
Dan blijkt dat ik in CP had moeten zijn, bij de Tavern on the Green .... Mark staat al op me te wachten ...

(Grand Central Terminal met de bekende Tiffany klok:)

'Poeh, dat had je me wel mogen vertellen!' 'Oh, ik dacht dat ik dat had gedaan ....'
Niet dus ... die route was heel wat makkelijker geweest ...
Afijn, ik haast me die kant op ... nou ja, dat haasten gaat steeds minder, want ik kan niet meer. Bijna besluit ik om te cancellen, mijn benen willen niet meer ...
Mijn lijf wil rusten ...

Maar ik kom niets geschikts tegen om te zitten en blijf van de weeromstuit doorlopen.
En zo haal ik toch nog de afgesproken plek ... en sjemig, wat zijn paarden groot van dichtbij!
Gelukkig moet er nog wat admin geregeld worden, dus ik kan heel even uitrusten voor ik de grote opstap waag.
Ik moet per se aan de linkerkant opstappen. Waarom is me niet duidelijk, en ik ben er niet blij mee, want mijn linkerknie doet het niet zo goed .... Oh, nou, dan krijg ik een ander paard ... maar dan nog moet ik links opstappen. De logica ontgaat me volkomen, maar okay, ik waag het erop ... en het lukt!

Hoog boven het witte dier heb ik prachtig uitzicht over het park. Wow ....
We lopen een uurtje door het park. En wat een bekijks heb je als je een op een paard zit, grappig!
Ik geniet volop. Op de terugweg passeren we een bandje dat jazz speelt, inclusief een drumstel. Nu, dat vindt mijn beessie geen mooie muziek en ze wil weg galopperen.
Maar ik had instructies gekregen en kan haar goed bedwingen.
The lady don't like jazz.
Ik voelde me wel even stoer, zo'n paar stappen in draf. Ik had alles onder controle, vond ik. Maar Mark is blij dat hij me een rustiger paard heeft gegeven dan gepland.
Een heerlijke tocht.

Na afloop tracteer ik mezelf op een glaasje in de Tavern en ga daarna het park in om van het laatste zonnetje te genieten en even lekker te stretchen, om te voorkomen dat ik morgen geen stap meer kan verzetten.

Het sfeertje in het park is heerlijk. Iedereen geniet van de mooie dag.
Een groepje Belgen naast me (er zit ook een Amerikaan tussen, ik krijg de indruk dat de jongens hier stage lopen, of zo) is met een frisbee aan het oefenen en een van de jongens probeert contact te maken met meisjes in de omgeving (die met de blote bast en halve spijkerbroek hierboven ).
Het plan is de frisbee in haar buurt te gooien. Maar de knul komt steeds niet verder dan een 'sorry' en is dan verbaasd dat daar geen conversatie op volgt ...
Heerlijk om te volgen. Ondertussen laat ik mijn voeten tot rust komen op het koele gras.

Dan wordt het tijd voor een douche, want ik heb een concert staan vanavond, in Carnegie Hall, en dan kan ik niet naar paard ruiken, natuurlijk!
Ik ga helemaal op net naar deze sjieke gelegenheid.
Ook dit concert doe ik aan vanwege groupon ... en ik ben reuze blij dat ik hen ontdekt heb, want op die manier doe ik echt de meest onverwachte dingen.
Het concert is in een zijzaaltje op 3 hoog. Met het meest uiteenlopende publiek. Van jong tot oud, van net tot rugzakken. Trouwens, sommige netgeklede mensen dragen ook een rugzak, dat ziet er best bizar uit ...

Voor mij 2 jonge kinderen. Oh oh ... of ik daar blij mee ben? Vooraf is vooral het knulletje wat onrustig, maar tijdens het concert gedragen ze zich voorbeeldig.
Elk stuk wordt toegelicht door 1 van de muzikanten. Dat gaat heel informeel en vol humor.

Het stuk vlak voor de pauze krijgt een enorm applaus. Ik had niet gemerkt dat het bijzonderder was dan de rest, maar ik neem aan dat de mensen die hier zitten er wel verstand van hebben.
Het was een stuk voor de vleugel en een fagot, en zo mooi.
Na de pauze is er nog maar 1 stuk, maar dat duurt ruim drie kwartier. Het stuk blijkt dan toch uit meerdere onderdelen te bestaan ... Ik zou het vaker moeten horen om het verband ertussen te begrijpen.
Maar het is heel ontroerend ...

Poeh, heftig hoor, zo'n avond met live klassieke muziek. Ik geloof niet dat ik dat eerder heb meegemaakt. Je beleeft muziek heel anders als het ter plekke wordt gespeeld ....
Ik ben behoorlijk onder de indruk en geniet na op mijn wandeling terug naar mijn hotel.

Van tevoren dacht ik dat ik misschien door het park terug kon lopen, maar daar is het toch te laat voor en het park te rustig, zo op het oog.
Laat ik maar veilig erlangs lopen ....

Goh, dit is mijn laatste avond hier ... niet te geloven ... wat ging dat weer snel!

Perfect Day

Vandaag is het de perfecte dag om zomaar in New York te mogen rondwandelen. Prachtig weer. Dus meteen in de kleren en richting Central Park, voor wat vogelspotten in the Ramble.

Tegen de tijd dat ik daar ben, is het over negenen en al best druk in het park. Maar toch dartelen er veel jonge kardinalen rond die zich van geen mens wat aantrekken.

En ook de nodige eekhoorns, uiteraard. Ik vind zelfs een nestelend roodborstje, maar aangezien ik alleen mijn mobiel bij me heb, lukt het me niet om het dier goed op de foto te krijgen.
De tak waarop het dier zit, hangt over het wandelpad. Niet zo'n heel snugger plekje om te nestelen, lijkt mij, maar ze zit er zeer op haar gemak.

Het is heerlijk in het park, zo in de ochtend, maar na een uurtje of 2 ga ik toch downtown. Mijn kleine cameraatje doet het niet meer, en dus heb ik besloten een nieuwe te kopen.
En waar doe je dat in NYC? Bij J&R. Tenminste, dat dacht ik. Ik heb er vorig jaar mijn superlens gekocht en de winkel was letterlijk gigantisch. Geweldig leuk om in rond te struinen ....

Maar de winkel is niet meer ....
Ik ga verbaasd in het parkje bij City Hall een ontbijtje nuttigen. Goh, geen idee waar ik dan naar toe moet ... voor een camera, dan.

Mijn route gaat zeer relaxed al slingerend tussen 5th en 7th Avenue naar boven.
Ik laat me heerlijk verrassen door alles wat op mijn pad komt. Ik ben dol op de New Yorkse straten, die brownstone facades met prachtig gietijzeren hekwerken er omheen, ik kan er letterlijk geen genoeg van krijgen!

Vooral nu met het frisse voorjaarsgroen en alle geurende bloemen. Ik word er helemaal lyrisch van.

Om van het eindeloos gevarieerde volk te zwijgen. Nu ik geen snel snapcameraatje heb (mijn telefoon zit op slot, dus dat duurt altijd even), kom ik er niet aan toe mensen te fotograferen, maar in gedachten doe ik dat wel.
Zulke mooie types lopen hier rond!

Ik ga her en der wat gekke winkeltjes binnen en koop wat prulletjes en ook zomaar een boek van mijn favoriete schrijfster dat ik nog niet had, in een heerlijk oud boekwinkeltje!

Over boeken gesproken, ik duik ook even de Barnes & Nobles op Union Square binnen. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat een fijne winkel en ik koop er altijd wel wat. Ook nu, een deel uit de Molly Murphy serie, die van Patchin Place.

Ik blijf er even hangen, want ik doe online mee met de loting voor Hamilton, en om 4 uur verwacht ik een reactie. Als ik geluk heb, dan moet ik binnen 1 uur het kaartje komen ophalen.
Het duurt even en ik heb ook honger, dus ik ga in hun cafe een lunch nuttigen, een zogenaamde 'farm wrap' met een bak koffie.

Al mail? ja ... oh, jammer, uitgeloot ....
Nu ja, dan ga ik straks een kaartje op TKTS scoren.
Het wordt dit keer 'The King and I', die stond al op mijn verlanglijst.

Tussendoor geniet ik nog even van het laatste zonnetje in Bryant Park. Het gras is open! En Oh My God, ik heb het nog nooit zo druk gezien!

Later zie ik dat er een dansles gegeven wordt bij de fontein ... het publiek zit als sardientjes op elkaar, maar danst evengoed mee ... Ik heb een filmpje geschoten, dat zal ik later eens linken.

The King and I speelt in Lincoln Center, dus ik besluit me voor die tijd op te frissen en in het net te gaan.
Maar goed ook, want dat hebben de meeste anderen ook gedaan.
Het stuk is prachtig en de stemmen ook. Maar ook dit keer is de hoofdrolspeelster naar mijn mening weer veel te oud. Ze zou de oma van het joch kunnen zijn, in plaats van haar moeder.
Waarom casten ze zo iemand voor die rol? Ze is schijnbaar wel beroemd, want er klinkt groot applaus als ze op komt ... (Ik heb haar even gegoocheld: Marin Mazzie, uit 1960 .... toch jonger dan ik ... maar wel te oud om als jonge moeder door te gaan, vind ik .. de foto op haar eigen website dateert van een jaar of 20 terug, zou ik zeggen ...)

In de pauze komt er een stel in de rij voor me zitten, ze verhuizen op die manier naar stoelen die ze beter lijken. Het is een vreemd stel. Een heeeeele dikke man, in een groen tropsich shirt, maar de slierten van zijn gebedshemd komen er toch onderuit.
Een (excuseer ... maar toch) typische, arrogante New Yorkse Jood ... die zijn kameraad naar de juiste plek commandeert. Een groen, Noord-Afrikaans petje doet dienst als keppeltje en van daaronder prijkt een kroezende grijze vlecht.
Zijn metgezel is een zeer mager, zeer muizig manneke, duidelijk niet van het bovengenoemde arrogante soort .... een vlassig baardje en geen eigen mening, zo op het oog .... hij zit als eerste en verdwijnt daarna half achter de dikke arm en rug van zijn ... ja, zijn wat?
Ik kan het paar absoluut niet peilen ... wel fascinerend ... dat wel ...

(de wereld van nu:)

Er zitten ook veel kinderen in het stuk, uiteraard ... de kinderen van de koning die les krijgen van de nieuwe juf ....
In de tweede helft zie ik ze niet, en ik ben er gerust op, die liggen al in bed.
Maar nee, vlak voor het eind verschijnen ze allemaal weer op het toneel en eentje moet er zelfs nog een lange tekst opratelen ...
Ik ben misschien truttig, maar ik vind dat toch een soort van kinderarbeid ....
Ze zijn wel snoezig, hoor, al die Aziatische kleintjes ...

Lincoln Center ligt op loopafstand van mijn onderkomen, dus ik geniet al wandelend nog even na op deze zomerse avond.

(oh ja, en op advies van een jongen uit B&N ben ik uiteindelijk bij Adorama geslaagd voor een nieuwe Canon ... die ga ik morgen lekker uitproberen!)

Chicago

Oorspronkelijk had ik voor vandaag een dolfijnenboottocht op het programma staan. Maar helaas kreeg ik gister een mailtje dat de tocht wordt gecanceld.
Ze hebben technische problemen met de boot.
Wat ontzettend jammer! Ik had er echt heel erg naar uitgekeken. Dolfijnen in het wild is iets wat al heel lang op mijn verlanglijst staat.

Wat ik wel ga doen vandaag, dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik kon geen tour naar een plantage inlassen, die duren allemaal net langer dan dat ik tijd heb.
Nu ja, naar een ander deel van de stad dan maar. Ik zit, omdat ik met mijn neus gekeken heb, 3 kwartier op een trolleybus naar het westen te wachten. Deze trolley blijkt trouwens een gewone bus te zijn.
Wel gratis? Wel gratis.

Maar even later staan we muurvast in het verkeer. Gedver ... daar heb ik helemaal geen zin in. Ik vraag of ik weer uit mag stappen en loop terug naar een fietsenverhuurder.
Maar dan komt de groene trolley aanrijden, die naar Waterfront Park gaat.
Ach, gister had ik daar wel willen blijven zitten, laat ik dat nu maar doen, dan ....
En zo gezegd, zo gedaan.

Het wordt een zeer luie dag, bekroond met een salted caramel ijsje.
Dan duik ik nog even een zeldzame boekwinkel in en daarna is het retour richting het vliegveld.
Er gaat eens in het uur een express bus, die slechts 3,5$ kost.
Op de heenweg had ik 5$ betaald, want het apparaat geeft geen wisselgeld. Maar omdat ik 55+ ben en het buiten de spits is, hoef ik nu maar 1$ te betalen.
Ik blijk de enige passagier. Nou, dat kan dan nooit winst opleveren voor ze.

Ook de terugvlucht verloopt rustig. Ik kom op JFK aan en kan overal lekker snel doorlopen. Geen douane, geen koffers ophalen, alleen even plassen en dan hop met de airtrain en subway. (Oh, en de piloot stond in de deur van de cockpit terwijl iedereen uitstapte. Toen ik hem bedankte, zei hij: 'Beautiful hair!' Wat een sweetie pie, he? *blush*)
Het gaat zo vlot, dat ik besluit nog een musical mee te pikken op broadway. Ik hoop op 'The King and I', maar omdat ik op het laatste nippertje bij de TKTS ben (half 8), blijkt er niet veel meer beschikbaar.
Gister had ik eigenlijk spijt dat ik niet voor Chicago gegaan ben, en nu doe ik dat in een opwelling wel.

Meteen door naar het theater .... een beetje zwaar bepakt met een extra tas waarin mijn pyama zit. Nu ja, dat weet toch niemand ...

Heb ik nou wel verstandig gedaan om toch een kaartje voor deze musical te kopen? Had ik niet beter door kunnen gaan naar mijn bed?
Nou ja, het is nu te laat.

Ik krijg er zeker geen spijt van! Heerlijke muziek, jazz, maar dan van het vroege soort, waar je nog gewoon een ritme in herkent. (Moderne jazz, daar kan ik niks mee.)
Een geestig verhaal, en prachtig gespeeld. Er zitten een paar hele goede actrices/zangers tussen. Waaronder iemand die eigenlijk te oud is voor de rol, vind ik. Ik zit 2e rij, dus ik zie elke rimpel.
Maar ze zingt prachtig en kan goed meekomen met het dansen. Haar boezem is niet echt, volgens mij, en de ene steekt hoger boven haar krappe jurk uit dan de ander ... LOL.
Ook de mannen gaan sexy gekleed, hoewel het verhaal zich eigenlijk in een gevangenis afspeelt ... volgens mij.
Het decor? Dat is het orkest. Waarvan de dirigente ook een kleine rol in het verhaal meespeelt.
Het is allemaal superleuk gedaan en ik geniet volop.

Waar ik ook van geniet: ondanks dat ik alleen maar op Times Square ben geweest ... dat ik terug ben in New York ... wat een heerlijke stad is dit toch!
Als ik terugwandel langs het stukje Central Park heb ik echt het gevoel dat ik weer thuis ben ....

Charleston, SC

Ik moet vandaag vroeg op, want ik vlieg om half negen richting Charleston. De route verloopt vlotjes, maar ik ben wel blij dat ik gister al een treinkaartje heb gekocht. Dat scheelt nu toch wel.

Ook de vlucht verloopt zonder problemen en voor ik het weet, landen we in het warme zuiden. We delen het vliegveld met de US Airforce. Geen straaljagers, maar van die grote logge vogels waarin manschappen en materiaal vervoerd worden.
De bus naar de stad komt binnen een kwartiertje en brengt me naar het Visitor's Center. Ik dacht dat mijn hotel hier nog wel een eindje vandaan was, maar het blijkt prima te lopen.
En ik zit hier wat ruimer dan in NYC:

Gewonnen op priceline voor een schappelijk prijsje. Toen ik deze zijstap boekte, wist ik nog niet dat ook Charleston behoorlijk toeristisch is en de hotels qua prijs niet onderdoen voor die in The Big Apple.
Maar ach, 1 nachtje luxe kan geen kwaad.

Eerst maar eens de stad in. Er blijken gratis trolleybussen te rijden. Drie verschillende routes. Van tevoren had ik al wat wandelroutes geprint, dus ik combineer de twee en rijd eerst naar Waterfront Park.

Alwaar ik een goede lunch aan het water nuttig. En dan begin ik mijn wandeling langs de waterkant.

Het is hier zo heerlijk, lekker aan het water, warm zonnetje, ruziende vogels. Ik zit op een bankje en ben bijna te lui om verder te gaan. Ik zou hier zo een dag door kunnen brengen!
Ik zie hoe een vogel zijn best doet een dik insect te vangen, maar het beest verandert steeds van koers en duikt uiteindelijk de veiligheid van het bladerdek in. Geweldig om te zien!

Nou kom, ik ga een stuk lopen, met beschrijving en al.

Door pittoreske straatjes, langs prachtige, koloniale panden. Overal branden dit soort lampjes, het lijkt echt te zijn:

Ook kom ik langs de 'oude markt', nu geheel geflankeerd door toeristenwinkeltjes. Leuk om doorheen te lopen, maar ik koop niets.
Het slavenmuseum ben ik ook nog even in geweest, best indrukwekkend. Heel kleinschalig opgezet, op een plek waar vroeger de echte slavenmarkt gehouden werd.
Gruwelijk idee.

Als ik buitenkom, hoor ik iemand 'Summertime' spelen op een trompet. Dat past mooi.
Ik loop verder langs diverse galeries. Veel verkopen kunst van lokale kunstenaars. Sommige dingen zijn prachtig, andere wat simpel. Maar voor alles wordt een forse prijs gevraagd, dat wel.
Ook hier houd ik het bij rondneuzen.

(Deze fontein kom je op elke fotoserie van Charleston tegen .... maar hij stonk meer naar chloor dan menig zwembad:)

Langzaamaan gaat de dag in de avond over en ik besluit naar het hotel terug te gaan. Er zijn genoeg gezellige eettentjes, maar ik merk dat ik daar geen zin in heb.
Ik sla gewoon wat in bij de supermarkt en ga lekker in mijn bad liggen dobberen ....

Moederdag

Als ik wakker word en naar buiten kijk, is de hemel tot mijn grote teleurstelling wederom bewolkt. Oh, jammer, ik had echt op een blauwe lucht gehoopt.
Maar goed, ik kan er niets aan veranderen, dus ik zal het er mee moeten doen.

Vandaag weer een wandeltour, en omdat het moederdag is vandaag, draait de tour om vrouwen die impact hebben gehad op de geschiedenis. De tour is georganiseerd door een van de vele Joodse organisaties hier, en gaat het dan ook om Joodse vrouwen.
We treffen elkaar in het Henry House. Ik ben hier al eens eerder geweest, vond het een mooi pand en dus reden om de tour nogmaals te volgen.

Het is verder lopen dan ik voorzien had, dus ik ben maar net op tijd. Alle stoelen rond de lange tafel zijn dan ook al bezet ....
We beginnen met een toast op alle vrouwen, met pink champagne ... lekker. (Er blijven nog veel glaasjes staan en voor we de deur weer uitgaan, pik ik er nog een paar ... slechts bodempjes, hoor!)
De belangrijkste bewoonster van dit pand was Lilian Wald. Zij is een van de oprichters geweest van de thuiszorg in Lower East. En dat was hard nodig.

Op deze foto zie je hoe een verpleegkundige over het dak naar een volgend pand klimt. De gemiddelde hoogte van de tenements was 4 verdiepingen en van liften was geen sprake.
Deze dames waren echte pioniers.

Buiten blijkt het zonnetjete zijn doorgebroken en is het heerlijk warm. Al wandelend krijgen we nog zo het een en ander aan wetenswaardigheden te horen.

Dit is de facade van het Forward Building, waar de eerste meertalige krant gepubliceerd werd (Russisch en Jiddisch). Ook in het Engels, trouwens, en volgens onze tourleidster de eerste krant met een zogenaamde 'dear Abby' column.

Hier een link naar een van de brieven uit 1910. Als ik die foto op dit blog plaats, is ie niet te lezen, denk ik.

De tour eindigt in de prachtige Eldridge Synagoge. Zo'n mooi gebouw. Het grote blauwe raam is controversieel, maar ik vind het prachtig.
We krijgen ook nog een kleine lunch aangeboden, op de eerste verdieping van de synagoge, in het vroegere vrouwengedeelte. (Tegenwoordig zitten mannen en vrouwen meestal niet meer apart, maar vroeger moesten de vrouwen naar de 1e verdieping, uit zicht van de mannen.)

Nu ja, we zijn met best veel mensen, en hoewel ik niet ver in de rij sta, schiet het toch voor geen meter op. Wat doen die mensen vooraan in godsnaam? Staan ze bij het buffet te eten, of zo? Ik zie aan de dames achter het buffet dat ze ook vinden dat het lang duurt, maar net als ik durven ze er niets van te zeggen ...
Uiteindelijk glip ik weg en ga naar buiten, ik heb inmiddels honger gekregen en dan ben ik niet op mijn geduldigst, zal ik maar zeggen.

Jammer, want het zag er goed verzorgd, uit ... maar ik ga weer voor een broodje Subway.
En omdat ik helemaal in de geschiedenis-stemming ben geraakt, besluit ik daarna naar het Tenement Museum te lopen, hier niet ver vandaan. Misschien is er een tour die ik mee kan doen, ook dat pand vind ik ongelooflijk boeiend om van binnen te zien.
Ik heb mazzel, om 2 uur start een tour: 'meet Victoria Confino...'
Het wordt een soort rollenspel. Als groep stellen we een familie voor die net in New York is gearriveerd. We kunnen kiezen: Russische Joden uit een dorp, of Italiaanse boeren. We gaan voor dat laatste. Victoria is een 14 jarig meisje dat al 3 jaar in NYC woont en het jaar is 1916.

Wij zijn als familie van straat geplukt door een juffer die immigranten helpt en we mogen even langs bij Victoria, om vragen te stellen en een indruk te krijgen van hoe het leven in de stad is.
Heel grappig opgezet en ik ga helemaal op in mijn rol. De actrice die Victoria speelt, doet dat ook vol overgave.

Ik weersta de leuke dingetjes die in het museum te koop zijn en wandel op mijn gemak richting Washington Square Park. Onderweg kom ik een sportveldje tegen waar Bike polo gespeeld wordt.

Wat grappig! Ik ga lekker in het zonnetje zitten kijken. Knap hoe die lui met hun fiets manoeuvreren!
Verderop een voetvalveld, en nog iets verder een community garden. Die ziet er ook gezellig uit en ik doe even een rondje. Ik ga maar niet zitten, want om 4 uur sluit het parkje, en dat is het bijna, inmiddels.

Op Washington Square ga ik wel weer even zitten genieten zolang ik in de zon kan blijven. Het is zondag, en dus heerlijk druk.
Maar het is een gezellige drukte, anders dan in midtown. Overal muziek, het meeste Jazz vandaag.
Als de zon achter de gebouwen duikt, wandel ik verder in de levendige buurt. Overal hebben restaurantjes en barretjes hun buitentafeltjes uitgestald en overal klinkt gezellig gepraat.
Ik zou best zin hebben om aan zo'n tafeltje te gaan zitten en een drankje te bestellen, maar nee ... ik doe het toch niet.

Wat ik wel doe, is even langs Penn Station gaan om mijn route voor morgenochtend te verkennen. Dan vlieg ik voor een nachtje naar Charleston, SC. En omdat Penn Station zo'n doolhof is, lijkt het mij een goed plan vandaag vast een treinkaartje naar Newark te kopen.
Dat lukt, en de man achter het loket schrijft wat adviezen voor mij op mijn receipt: een kwartier van tevoren op het station zijn, trein 176 nemen en dan op de derde halte uitstappen. Schattig he?

Wat zal ik vanavond nog eens gaan doen? Ik wil het niet te laat maken, want het wordt een vroegertje, morgen ... hmmm, ik ga naar TKTS en kijk of er een show om 7 uur te koop is ... dan moet ik trouwens wel opschieten...
Nu ja, ik haast voor niets, want er zijn maar een paar voorstellingen vanavond en het meeste begint om half 8 of 8 uur ...
Alleen Chicago begint om 7 uur ... ik doe die show vast onrecht aan, maar hij trekt me absoluut niet en ik vertrek onverrichter zake.

Dan nog maar even naar Bryant Park. Ik heb trek in wat hartigs en besluit eindelijk eens voor de Belgische 'Wafels en Dinges' te gaan. Na wat aarzelen wordt het de 'Elvis Wafel', maar eigenlijk heb ik al spijt van mijn keuze als ik op mijn order sta te wachten ...
Er is maar een woord om de wafel, zoals Presley 'm graag at, te beschrijven: gross!
Gelukkig is ie niet zo groot, ongeveer 10 bij 10 cm. Absoluut niet te snijden met een plastic mes, trouwens.
Ik eet de bacon dan maar eerst apart op. De smaak is bijna niet te herkennen door de dikke laag honing die daarop zit. Wat overblijft, is een wafel met een dikke laag pindakaas (de Amerikaanse versie, uiteraard), banaan en poedersuiker ...
De nodige energie, zal ik maar zeggen. En het plakt aan alle kanten aan mijn tanden .... pffff ...

Ik geniet nog wat na van de heerlijke zomeravond met uitzicht op het Empire State building. Het gras is jammer genoeg nog niet open, maar nu het weer omslaat, zal dat niet lang meer duren.
Het heeft al goed wortel geschoten.

Op het moment dat ik dit typ, zit ik in het vliegtuig naar Charleston en de komende 2 dagen ben ik verzekerd van lekker warm weer!
Ik ben reuze benieuwd wat me te wachten staat!

Tut, Tuck en Spoken

Vandaag nog steeds grijs en bewolkt buiten. Tijd dus voor binnenactiviteiten.
De eerste wordt de Tut exhibitie. Daar had ik een groupon voor gekocht, alleen merkte ik pas later dat die al in april afliep .... dus ik was al helemaal bereid om bij te betalen.
Maar ze lieten zo op de group0n binnen, lief he?

Alles van het graf is nagemaakt en je wordt als het ware meegevoerd in de ontdekking. De eerste ruimte krijg je informatie over Carter en hoe hij in de archeologie terecht is gekomen. En hoe het graf ontdekt is en de eerste toegang gekraakt wordt.
In een volgende ruimte is nagebootst hoe de eerste grafkamer eruitzag. Met audio en lichtbundels wordt elk deel toegelicht.
En zo word je steeds verder geleid. Het is allemaaal heel mooi en overtuigend gebracht. En vooral nu gebleken is dat er nog een ruimte schuil gaat achter de grafkamer, maakt het allemaal voor mij weer ontzettend spannend. Ik vraag me af waarom Carter wel de ene ruimte, maar niet de ander ontdekt heeft .... zochten ze niet verder zodra ze een aangrenzende ruimte gevonden hadden? Of is deze beter verstopt?
Ik ben echt reuze benieuwd wat ze straks nog meer gaan vinden! Tot nu toe is het graf in ieder geval een droomvondst gebleken. Zo mooi allemaal!

(Crocs are still going strong in NYC, ik heb wat versiersels gekocht voor de mijne:)

Als ik weer buiten kom, lijkt het inderdaad, zoals voorspeld, iets warmer geworden. Maar ik heb al besloten dat ik vanmiddag naar Broadway ga. Onderweg scoor ik een stel Skechers, samen met een extra stel memory foam inlegzooltjes voor 63$, vind ik een mooie deal.
(Inmiddels loop ik er al 2 dagen op, en kan zeggen: super! Ze lopen heerlijk!)

Bij de TKTS ga ik voor 'Tuck Everlasting'. En het blijkt een goede keuze.

Het verhaal: een meisje loopt van huis weg en stuit op een familie die eeuwig blijft leven dankzij bronwater waarvan ze hebben gedronken. Ze beleven wat avonturen, de zoon wordt verliefd op haar en haalt haar over om, zodra ze 17 is (net zo oud als hij al 100 jaar is) ook van het bronwater te drinken.

(Naked Cowboy going strong:)

Maar de boodschap is, dat een mens niet gelukkig wordt van het eeuwige leven en uiteindelijk besluit ze het water niet te drinken. Ze leeft nog .. oh nee, niet zo lang, maar wel gelukkig.
Een heel gezellige musical.

Voor de avond heb ik een ghost tour door de Village staan. Heel voorzichtig is de lucht blauwer aan het worden. Lekker!
Onderweg neem ik nog gauw even wat foto's van Patchin Place, waar de hoofdpersoon van de Molly Murphy serie woont, een detective serie die mijn tante en ik aan het lezen zijn.

Dus ik kom maar net op tijd op de afgesproken plek aan. Toch blijk ik de eerste. Hoeveel personen verwacht de gids? Alles bij elkaar 11 mensen.
Nou, er komt niemand bij en ik heb al gemerkt dat de gids niet aan small talk doet ... Zelf functioneer ik 1-O-1 ook niet op mijn best, dus ik neem me voor de tour te cancelen.
Maar 5 over 7 komt de gids op me af en begint meteen zijn verhaal af te steken. Op een volume alsof hij een hele groep toespreekt ... ik schiet bijna in de lach, het komt zo absurd over.
Afijn, de beslissing is schijnbaar genomen, de tour gaat door.

Dus de komende 2 uur lopen we samen door de Village. Tussendoor praat hij niet veel. In het begin probeer ik nog een gesprek op gang te houden, maar uiteindelijk laat ik het maar en geniet simpelweg van de heerlijke buurtg

Aaaahhh, ik heb veel te veel tijd midtown doorgebracht, door het matige weer .... Deze buurt is zoveel leuker! En het is echt lekker zomers buiten, ineens. Zalig.
Ik had al eerder zo'n tour gedaan ... eigenlijk dacht ik dat deze een andere buurt betrof, maar dat bleek toch niet zo. Evengoed kwamen er een paar nieuwe dingetjes naar voren en bleek de galgenplek van Washington Square nu toch ergens anders te zijn geweest.
Ik heb er echt van genoten en we hebben uiteindelijk zelfs nog een beetje gekletst ook.
Al met al weer een prima dag! En nu hopen dat het mooie weer doorzet!!

The Bronx

Oh boy, het regent buiten, en best wel overtuigend ook. En dat terwijl ik een wandeltour van zo'n 4 uur door de Bronx heb staan .... Ik zie op het nieuws dat het rond het middaguur iets minder hard gaat regenen ...

(subway art: 'the Bronx is zoals ze is, en niet zoals anderen vinden dat ze moet zijn':)

Nu maar hopen dat ze gelijk krijgen! Ik doe het wat rustig aan en ga nog wat kaarten schrijven in de zitkamer beneden, met een bakje koffie erbij.
Maar dan wordt het toch echt tijd om me richting Grand Central Terminal te begeven, het startpunt van de tour.

Ik moet overstappen op Times Square, alwaar grote emmers strategisch staan opgesteld om het lekkende hemelwater op te vangen ... oh boy ... zo hard regent het toch ook weer niet ...?
Voor het water in die emmers loopt, is het al 3 verdiepingen naar beneden gestroomd ... dat moet onderweg toch een boel schade aanrichten, denk ik??!!

In Grand Central neem ik nog wat te drinken en geniet van het decor en de drukte. Ook neem ik nog een stel foto's, maar helaas is het niets spectaculairs geworden ... dat dacht ik eigenlijk wel toen ik ze nam ...

(de boodschap: relax:)

De tour treft zich om 11 uur op Pershing Square. Er staan al diverse mensen te wachten. Uiteindelijk blijken we met zo'n man of 25 te zijn! Ik had een klein groepje van 5 max verwacht ... goh ...

(en laat de drukte achter je:)

Het eerste praatje van de tour vindt plaats in een atrium in de buurt. In ieder geval binnen, dus. Over hoe de Bronx eigenlijk het centrum van New York City is, want bijna alle toevoer van eten, drinken en handelswaar komt binnen via de Bronx.

Het enige 'landgedeelte' van de stad, ook, de rest is eigenlijk allemaal eiland.

Dan stappen we op de subway richting 167 street, alwaar we beginnen met diverse street art. Met de nodige toelichting natuurlijk. Het blijkt dat HipHop in de Bronx is ontstaan.

Wat later ruige taal is geworden, begon heel vriendelijk. Op 11 augustus 1973 besloot Clive Campbell, beter bekend als DJ Kool Herc, dat de pauzes tussen acts opgevuld moesten worden.

(wat details:)

Hij noemde het de 'Merry Go Round'. Niks geen harde taal, nog, dus. En daarom heet breakdancing ook breakdancing .... het dansen tussen 2 optredens door ... during the break, so to speak ...

Ook de architectuur komt aan bod. Als eerste de grote snelweg van Robert Moses, die de Bronx doormidden brak en waarvoor veel mensen uit hun huis gezet zijn.
Maar ook het.... een opvanghuis voor rijken die arm geworden zijn:

Of een beroemd hotel, waar veel bekende honkballers regelmatig logeerden, o.a. Babe Ruth:

We duiken halverwege even het Bronx Museum binnen, dat is gratis toegankelijk en even wat warmer. Gelukkig valt het met de regen inmiddels inderdaad wel mee.
We gaan eigenlijk allemaal als eerste even naar het toilet en de meesten daarna aan de koffie. Een paar van ons wagen zich aan de bescheiden collectie.

We eindigen, hoe kan het anders, bij het Yankee Stadium. 'Let's go Yankees.'
Trouwens, fun fact, weliswaar niet van de tour: de naam Yankees is afgeleid van het Nederlandse Jan Kees ... heb ik me laten vertellen ... grappig he?

De dag is al aardig gevorderd, inmiddels. Ik besluit om vanmiddag mijn yoga-groupon eens te verzilveren. Daarvoor moet ik naar 20 street, Manhattan. Gekocht toen mijn onderkomen daar in de buurt zou zijn.

Afijn, met de subway zit je er zo. Ik kan me nog goed herinneren toen ik voor het eerst, tijdens de trip met mijn neef, bij de halte 23 street weer boven water kwam ... ik was meteen onder de indruk van die buurt.
Zo heel anders dan midtown ... heerlijk, met die brownstone huizen.

Nou kun je in Nederland ook yoga lessen doen, uiteraard, maar ik blijf het leuk vinden dit soort dingen in New York te doen. Op die manier maak je toch heel even deel uit van het dagelijkse leven van de stad en ben je even geen toerist meer.

Ik heb een rustige les uitgekozen en kan aardig mee komen. Er zijn trouwens maar 3 leerlingen. De juf is zeer New Yorks. Praat heel veel en heel snel ... de helft volg ik niet zo en het lijkt wel of ze steeds achter me dingen voordoet ... net zo dat ik het niet kan zien ...
Ik volg de anderen dan maar, en de meeste houdingen ken ik wel.
Al met al een heerlijke stretch les in een mooi pand.

Avondeten doe ik weer in het park. Kan net, maar ik voel aan de lucht dat het weer gaat regenen, straks. Naast me zit een Nederlands stel en ik hoor ze zeggen: 'Nog even naar Times Square en dan maar eens vroeg naar bed?'
Ik kan mezelf niet bedwingen en wijs ze op de Morgan Library, hier om de hoek en op vrijdagavond gratis van 6 tot 9 ... ze aarzelen een beetje, verbaasd over iemand die zich zo maar met hun schema bemoeid, maar wandelen dan toch die kant op.
Zelf heb ik het Morgan ook op het programma staan, en ik kijk nog even op hun website (je hebt wifi in het park en tegenwoordig ook overal opladers! Dit omdat er onwijs veel gebruik gemaakt wordt van de wifi, ook door zakenmensen. Je herkent de opladers als kleine paaltjes met een blauw topje, verstopt tussen het groen)
Oh boy, ik heb mijn landgenoten verkeerd ingelicht .... het is pas vanaf 7 uur gratis ... dan gaan ze zeker een half uur te vroeg zijn!!
Dat gaat mij niet overkomen, ik begeef me naar Bookoff, om weer gewoon voor de heb een paar goedkope Japanse boekjes en films in te slaan ... 3 boeken en 2 DVD's voor 10$, daar doe ik het wel voor. Verder voel ik me ook altijd heel stoer als ik daar tussen de Japanners in de boeken sta te neuzen ... LOL ...


En dan ga ook ik naar de Morgan, waar op dit moment een tentoonstelling van Warhol te zien is. Nou vind ik de kunst van Warhol niet zo indrukwekkend, maar hem zeker wel. Of in ieder geval fascinerend.
Ik heb zijn dagboek ooit gelezen en vind het grappig er nu weer wat beelden bij te hebben.
Het is hier trouwens best druk, meer dan ik gewend ben eigenlijk. Maar het is er fijn vertoeven. Er blijkt trouwens ook weer wifi, dus ik zit een tijdje te genieten op een marmeren bank, omgeven door de meest schitterende muren en plafonds ... wat een bizarre plek is dit toch!

Eigenlijk had ik vanavond laat nog een sexy Disney Spoof op het programma staan (groupon ^_^), maar dat trek ik niet meer ... bovendien ben ik er vanavond achter gekomen dat de locatie dan weliswaar de naam 'theater' draagt, maar dat het toch meer een restaurant/bar is ...
Tja, daar ga ik niet in mijn eentje zitten, hoor ... zeker niet als ik nu eigenlijk al in slaap val ...
Kom, ik ga lekker naar bed ...
Yikes, het regent wel weer, buiten ... hmmm ... dan ga ik niet lopen, maar kies een ingewikkelde subway route ... om onderweg naar de eerste subwayhalte een bus tegen te komen.
Dat komt goed uit! Ik stap in, maar blijk de Metrocardbuiten door een systeem te moeten halen ... huh ... is dat nieuw? Ik probeer het, maar de machine pakt mijn kaart niet .... 'You have to press the Start button first' ... wordt er in koor achter me geroepen. Diverse malen trouwens, voor ik in de gaten heb dat ik aanwijzingen krijg .... wat kan ik zeggen? Ik functioneer niet goed als ik onder tijdsdruk sta, en dat sta ik altijd als mensen op me wachten .... ah, de startknop ... ja, nou lukt het ... ik draai me om en stap weer in ... maar nee, ik moet eerst het ticket nog uit het apparaat plukken .... dus ik weer terug ...

Goh, helemaal anders dan voorheen ... ik geloof dat de chauffeur ook nog iets zei over dat ik dat ticket bij hem in moet leveren, maar ik was al halverwege de bus en zowel hij als ik besluiten die opmerking maar te laten rusten ... En ondanks het drukke verkeer, heb ik zo toch mooi een korte route richting huis gevonden ...